Το φιστίκι κατάγεται από το Ιράν ενώ καλλιεργείται σε Ασία, Αμερική και σε χώρες της Μεσογείου. Στην Ελλάδα καλλιεργείται ίσως η καλύτερη ποικιλία στον κόσμο, τα φιστίκια Αιγίνης. Η μεταφορά τους στην χώρα μας έγινε τον 19ο αιώνα αφού παρατηρήθηκε η άψογη προσαρμοστικότητά του στο Αιγινήτικο έδαφος.
Το σινάπι ήταν γνωστό από πολύ παλιά ως θεραπευτικό και μαγειρικό βότανο. Οι αρχαίοι Έλληνες το εκτιμούσαν πολύ και ο Ιπποκράτης συνιστούσε την εσωτερική λήψη του ή καταπλάσματα με αυτό, για διάφορες παθήσεις. Οι Ρωμαίοι αρωμάτιζαν το κρασί με σπόρους σιναπιού και έτρωγαν τα φύλλα του ως λαχανικό. Αργότερα, η σκόνη των σπόρων του, μαζί με ξίδι, ήταν δημοφιλές καρύκευμα κρεάτων, μάλιστα αναφέρεται ότι άνοιγε την όρεξη και βοηθούσε στη χώνευση. Η σκόνη των σπόρων του προστίθεται σε σάλτσες, δίνοντας πικάντικη γεύση στα φαγητά. Ολόκληροι σπόροι ρίχνονται σε σούπες, σε μαγειρευτά κρέατα της κατσαρόλας, σε πίκλες και σάλτσες.
Πίνατς είναι τα αράπικα φυστίκια χωρίς τη φλούδα, ψημένα και αλατισμένα. Είναι ιδιαίτερα δημοφιλή και κυκλοφορούν σε διάφορες μορφές (π. χ. ζολίτα ή μπονίτα).
