Το σινάπι ήταν γνωστό από πολύ παλιά ως θεραπευτικό και μαγειρικό βότανο. Οι αρχαίοι Έλληνες το εκτιμούσαν πολύ και ο Ιπποκράτης συνιστούσε την εσωτερική λήψη του ή καταπλάσματα με αυτό, για διάφορες παθήσεις. Οι Ρωμαίοι αρωμάτιζαν το κρασί με σπόρους σιναπιού και έτρωγαν τα φύλλα του ως λαχανικό. Αργότερα, η σκόνη των σπόρων του, μαζί με ξίδι, ήταν δημοφιλές καρύκευμα κρεάτων, μάλιστα αναφέρεται ότι άνοιγε την όρεξη και βοηθούσε στη χώνευση. Η σκόνη των σπόρων του προστίθεται σε σάλτσες, δίνοντας πικάντικη γεύση στα φαγητά. Ολόκληροι σπόροι ρίχνονται σε σούπες, σε μαγειρευτά κρέατα της κατσαρόλας, σε πίκλες και σάλτσες.
Τα κάσιους ανακαλύφθηκαν από τους Πορτογάλους στη Βραζιλία τον 16ο αιώνα. Από τη Βραζιλία ο καρπός μεταφέρθηκε από τους ίδιους, γύρω στο 1550, στη Γκόα της Ινδίας και καλλιεργήθηκε εκεί, όπου το έδαφος ήταν πολύ πρόσφορο για τον συγκεκριμένο καρπό. Έτσι αργότερα, η Ασία και η Αφρική, έγιναν οι πιο βασικές εστίες παραγωγής των κάσιους.
