Τα αμύγδαλα αποδίδουν 165 θερμίδες ανά χούφτα (30 γρ.) και περιέχουν 9 γρ. μονοακόρεστων λιπαρών οξέων, πολύ χαμηλά επίπεδα κορεσμένων λιπαρών και καθόλου χοληστερόλη. Μία χούφτα αμύγδαλων παρέχει το 35% της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης σε βιταμίνη Ε, που είναι σημαντικό αντιοξειδωτικό συστατικό για τον ανθρώπινο οργανισμό.
Το συγκεκριμένο φιστίκι περιέχει 13 βιταμίνες και 26 μεταλλικά στοιχεία τα οποία απουσιάζουν από την διατροφή μας. Εξαιτίας της περιεκτικότητας του σε φυλλικό οξύ και φυτικές στερόλες δρουν κατά της αναιμίας και συμβάλλουν αισθητά στην αύξηση των επιπέδων της καλής χοληστερόλης.
Απογειώστε το σουβλάκι, το σάντουιτς, το burger, το hot dog και όλα τα πιάτα σας και ξεχωρίστε.
Την εμπιστεύονται οι καταναλωτές και οι επαγγελματίες εδώ και χρόνια.
Προϊόν με μεγάλη ιστορική διαδρομή, cult συσκευασία και απίστευτα αποτελέσματα στο μαγείρεμα. Σήμα κατατεθέν της δεμένης, κατακόκκινης, πεντανόστιμης σάλτσας. Σε μεταλλική συσκευασία με εύκολο άνοιγμα και πλαστικό καπάκι.
Τα αποξηραμένα βερίκοκα διαθέτουν περισσότερο κάλιο σε σύγκριση με τα φρέσκα. Αυτό βοηθά στην εξισορρόπηση των ενδοκυτταρικών και εξωκυτταρικών επιπέδων νερού στο σώμα. Το κάλλιο ρυθμίζει, επίσης, την αρτηριακή πίεση. Ερευνες δείχνουν πως όσοι λαμβάνουν λιγότερο κάλιο βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο υπέρτασης.
Τα αποξηραμένα δαμάσκηνα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε διάφορες παρασκευές, όμοια με τα φρέσκα, και να προσφέρουν μία έξτρα γεύση καθώς μπορούν να δώσουν μοναδική γεύση. Πολλές φορές γεμίζονται με ξηρούς καρπούς και αποτελούν ένα ξεχωριστό θρεπτικό κολατσιό. Δαμασκηνα αποξηραμενα μπορούμε να προσθέσουμε και σε δροσερά σαλατικά. Στους γλυκούς πειρασμούς το αποξηραμεμνο δαμασκηνο θα σας ενθουσιάσει!
Ωστόσο, το αποξηραμένο δαμάσκηνο έχει αρκετά πιο γλυκιά γεύση από το φρέσκο, καθώς έχουμε συμπύκνωση των σακχάρων. Για αυτό σε γλυκές παρασκευές πρέπει να προσέχουμε με τη δοσολογία άλλων σακχάρων.
Το σινάπι ήταν γνωστό από πολύ παλιά ως θεραπευτικό και μαγειρικό βότανο. Οι αρχαίοι Έλληνες το εκτιμούσαν πολύ και ο Ιπποκράτης συνιστούσε την εσωτερική λήψη του ή καταπλάσματα με αυτό, για διάφορες παθήσεις. Οι Ρωμαίοι αρωμάτιζαν το κρασί με σπόρους σιναπιού και έτρωγαν τα φύλλα του ως λαχανικό. Αργότερα, η σκόνη των σπόρων του, μαζί με ξίδι, ήταν δημοφιλές καρύκευμα κρεάτων, μάλιστα αναφέρεται ότι άνοιγε την όρεξη και βοηθούσε στη χώνευση. Η σκόνη των σπόρων του προστίθεται σε σάλτσες, δίνοντας πικάντικη γεύση στα φαγητά. Ολόκληροι σπόροι ρίχνονται σε σούπες, σε μαγειρευτά κρέατα της κατσαρόλας, σε πίκλες και σάλτσες.
