H καρύδα είναι σημαντική πηγή αντιοξειδωτικών στοιχείων, βιταμινών και μετάλλων. Το ανθρώπινο δέρμα αντιδρά πολύ θετικά στα ευεργετικά συστατικά της καρύδας, τα μεταλλικά άλατα και τα ιχνοστοιχεία, που βοηθούν στην αποτοξίνωσή του. Το παρθένο λάδι καρύδας είναι πολύ πλούσιο σε αντιοξειδωτικά στοιχεία, που διεισδύουν στις βαθύτερες στιβάδες της επιδερμίδας, προστατεύοντας το δέρμα από τη δημιουργία ελεύθερων ριζών. Επίσης, το λάδι από καρύδα, χάρη στη μικρή μοριακή δομή του, επιτρέπει τη γρήγορη απορρόφησή του από το δέρμα, χαρίζοντας βαθιά ενυδάτωση στην επιδερμίδα, απομακρύνοντας τα επιφανειακά νεκρά κύτταρα και αφήνοντας το δέρμα λείο, απαλό και φωτεινό. Στην κοσμετολογία, το λάδι καρύδας είναι πασίγνωστο για την αντιγηραντική και αντιοξειδωτική του δράση, καθώς έχει υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη E και φυσικά καροτένια. Επίσης, ήπιες περιπτώσεις ψωρίασης και εκζέματος καταπολεμώνται αποτελεσματικά έπειτα από συστηματική χρήση λαδιού καρύδας. Στον οργανισμό, το λαουρικό οξύ που περιέχεται σε αρκετά μεγάλο ποσοστό στην καρύδα, έχει αποδειχτεί ότι είναι αρκετά αποτελεσματικό σε παθήσεις του ανοσοποιητικού. Σε πολλά καλλυντικά καθημερινής περιποίησης της επιδερμίδας και των μαλλιών περιέχεται λάδι καρύδας για τις ιδιαίτερα θρεπτικές και αντιοξειδωτικές του ιδιότητες.
Το σιρόπι καραμέλα toffee κάνει τα γλυκά σας πιο νόστιμα! Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως σιρόπι σε γλυκά, παγωτά και ροφήματα καθώς και ως γέμιση σε κέικ και γλυκά.
Ονομάζουμε το καρύδι αυτό έτσι, καθώς είναι σπασμένο στα τέσσερα. Είναι μία ιδανική επιλογή να το χρησιμοποιήσετε στη μαγειρική, τη ζαχαροπλαστική, μαζί με άλλους ξηρούς καρπούς ή σκέτο! Για να προφυλαχθεί η γεύση του, παρακαλούμε να το διατηρείτε στο ψυγείο.
Το φιστίκι κατάγεται από το Ιράν ενώ καλλιεργείται σε Ασία, Αμερική και σε χώρες της Μεσογείου. Στην Ελλάδα καλλιεργείται ίσως η καλύτερη ποικιλία στον κόσμο, τα φιστίκια Αιγίνης. Η μεταφορά τους στην χώρα μας έγινε τον 19ο αιώνα αφού παρατηρήθηκε η άψογη προσαρμοστικότητά του στο Αιγινήτικο έδαφος.
Το σινάπι ήταν γνωστό από πολύ παλιά ως θεραπευτικό και μαγειρικό βότανο. Οι αρχαίοι Έλληνες το εκτιμούσαν πολύ και ο Ιπποκράτης συνιστούσε την εσωτερική λήψη του ή καταπλάσματα με αυτό, για διάφορες παθήσεις. Οι Ρωμαίοι αρωμάτιζαν το κρασί με σπόρους σιναπιού και έτρωγαν τα φύλλα του ως λαχανικό. Αργότερα, η σκόνη των σπόρων του, μαζί με ξίδι, ήταν δημοφιλές καρύκευμα κρεάτων, μάλιστα αναφέρεται ότι άνοιγε την όρεξη και βοηθούσε στη χώνευση. Η σκόνη των σπόρων του προστίθεται σε σάλτσες, δίνοντας πικάντικη γεύση στα φαγητά. Ολόκληροι σπόροι ρίχνονται σε σούπες, σε μαγειρευτά κρέατα της κατσαρόλας, σε πίκλες και σάλτσες.
Η ζελατίνη ανήκει στα πηκτικά μέσα. Χρησιμοποιείται τόσο στη ζαχαροπλαστική όσο και στη μαγειρική για να πήξει υδαρή μείγματα όπως παγωτά, κρέμες (μπαβαρουάζ, πανακότα, κρεμ καραμελέ), καραμέλες, επιδόρπια γιαουρτιού και σάλτσες, ενώ ανάλογα με την ποσότητα που θα χρησιμοποιήσουμε, μπορεί να μας δώσει και πιο «σταθερά» μείγματα, όπως ζελέ φρούτων και τερίνες. Εμπεριέχεται επίσης σε πάρα πολλά έτοιμα τρόφιμα.Τα φύλλα ζελατίνης θεωρούνται πιο εύχρηστα, γιατί διαλύονται εύκολα, δεν σβολιάζουν και επιπλέον έχουν το πλεονέκτημα ότι κάθε φύλλο αποτελεί συγκεκριμένη δόση, πάνω στην οποία έχουν προσαρμοστεί πολλές συνταγές. Η ποσότητα στις συνταγές δίνονται σε γραμμάρια και όχι σε φύλλα, καθώς δεν έχουν όλα το ίδιο βάρος.
